16 Haziran 2010 Çarşamba

Kimine göre ruhun gıdasıdır. Boşversene. Hiç yediğin bir şeyden sonra üzüldün mü? Ya da yediğin için çoook mutlu olduğun bir şey oldu mu? Benim olmadı. Başkasının olması da saçma geliyor zaten. Harika bir muffin'den sonra aman tanrım ne güzel diye kalkıp oynayan var mı aranızda? Yada karnabahar yedikten sonra kendini üzüntüden alkole vuranınız? Bu yüzden müzik ruhun gıdası falan değildir. Sahtekarın tekidir ama bağımlılık yapar.

Sevgilileri mesela. Kendilerine hemen bir şarkı seçerler ve "bu bizim şarkımızzzzz" diyerek o şarkıyı benimserler. Sonra ne olur? Bunlar ayrılır. Üzülen taraf, ayrılığı istemeyen taraf onu dinler dinler içer. Mutlu gülerken birden o şarkı çalar bir yerlerden ve omuzları çöker. Ve o seçilen şarkı öyle yavşaktır ki illa bi yerlerden çıkar mutlaka. Besteleneli yıllar olmasına rağmen çok sevilir ne hikmetse. Nostalji diyerek bangır bangır çalarlar acımasız ibneler... Yine yaşadım ondan biliyorum. Ağzıma sıçan bir şarkı var evet.

Müziğin evrenselliği de var bir de. O konu hakkında da konuşmak isterdim ama son vuvuzela katliamından sonra her enstrümanın evrensel müzik yaratacağına inanmıyorum artık.

Ruhun gıdasıymış. Bu yaşıma kadar çok şarkı dinledim, her türden her gruptan,ülkeden ama hiç biri gıda değildi. Tamam bazı şarkılar var sabah uyandığında seni gülümseten (Beirut - Postcards From Italy) ya da çok mutlu neşeliyken bir defa dinlemen le omuzlarını çöktüren ( Nine Inch Naıls - Hurt "cover'ı"). Ama genel anlamda gıda ile bağdaştıramadım bir türlü. Hiç bir zaman yediğim cheese cake'ten sonra zıplayıp parmaklarımı şıklatmadım. Ya da en sevmediğim balık besinin tükettikten sonra sigara ile rakıya sarılmadım. Müzik ruhun gıdasından çok rengi olabilir anca. Ruhuna renk verir. Beyaz renk verir neşeli olursun, çat bi 3 dakika ile siyaha çevirir karalar bağlarsın. Müziğin kendisi değil ama bazı şarkılar ciddi çok .....................+18

0 yorum:

 

Copyright 2010 Absofuckinlutely....

Theme by WordpressCenter.com.
Blogger Template by Beta Templates.