Aşk'ın Zor Kısmı

Aşk'ın en zor kısmı bittiği zamandır. Bir çekip gider ya öylece. İşte o gün başlar bütün zorluklar. İlacı bulunamayan bir acı sürekli akan göz yaşları, sürekli tabakta bıraktığın öğün yemekleri, paket paket harcanmış peçete kağıdı ve son olarak midene hiç anlamadığın anda çöken o pis ağrı. Şimdi bana kimse anlatmasın " aman hiç olmadı bana, ben aşk acısı çekmem hem aşk diye bir şey yok"...


Acayip tilt olurum aşka inanmayanlara da neyse konuyu dağıtmayacağım bu sefer :) Aşkın en zor kısmı o gittikten sonra başlıyor gerçekten. Yeri doldurulamaz kocaman bir boşluk bırakıyor sende yıllarca onu doldurmak için götünü yırtıyorsun. Çoğu zaman gidenin umurunda olmaz. Sen üzerine raid sıkılmış sivrisinek gibi yerde çırpınırsın, o da üzerine gazeteyle vurur! Dinlediğin her şarkı onu hatırlatır. Müzik zevkin kayar anasını satayım. Yatağına baş aşağı yatıp elindeki peçeteyi gözlerine sıkıştırır hıçkıra hıçkıra ağlarsın. Ama bu ilk 1-2 saat içindir. Şoktan olsa gerek. Sonra düşünüp anam diye ağlamadım ya hiç belki de ondan bilmiyorum.


Aşk yaşarken ne kadar zorsa al onu çarp ikiyle. Hah çıkan sonuç bittiğindeki zorluğu verecek. Tabi yaşarken laylaylom her yer toz pembe ooo hayat süper. Çoğu kişinin ulaşım aracı kullanmamadan uçarak seyahat ettiğini biliyorum aşıkken. Yağmur ıslatmaz, kar üşütmez, sel götürmez, deprem yıkmaz. Tabi tabi alt tarafı aşıksın be kendini süperman ilan etmenin ne anlamı varsa.


Aşk'ın zor kısmı o gittiği zaman arkasından bakıp ta bir şey söyleyememektir. Böyle boğazına düğümlenir kelimeler konuşmak istesen bile saçma bir şey çıkar.,


A : Ben gidiyorum artık bitti!
B : Eeaa çay koymuştum?


A : Ben gidiyorum artık bitti!
B : Bu sene çok sıcak olacakmış yaz.


A : Ben gidiyorum artık bitti!
B: Yemek sepetinden pizza sipariş ediyordum. Çift hamur dimi?


A : Ben gidiyorum artık bitti!
B : Ondan sonra adam geldi dedi ki... Çat...Oha gitti...


Gitti tabi. Kal deme sonra gitti. Gerçi haklısın gideni tutamazsın salıcan gitsin de belki bişeyler yapardın diye düşünmüştüm. Biri gidiyorsa saçmalarsın. Çünkü eksikliğin büyüklüğü ölçülemezdir. Banyodan bir diş fırçası eksilir. Gece 2 kişilik yatakta tek başına çapraz yatarsın. Televizyonu izlerken kumanda için savaşacağın biri yoktur. Hatta sırf sen seviyorsun diye seninle play station bile oynayan o kız, biraz önce kapıyı hızlıca çarparak gitmiştir. Bu o kadar büyüktür ki normal bi insan kaldıramaz. Superman, Ronin, Shrek belki , Ninja Turtles falan olsa umrunda olmazda, sen bir insansın. Nefes almaktan daha mükemmelini yapamazsın. O gitti sende şimdi 1 hafta depresyona gir, 3 hafta psikolojik bunalım, sonra hiç bitmeyecek anıların flashback'i ile uğraş dur hayatın boyunca... Hadi kaçtım ben!