Özlüyoruz, özlüyorsunuz, özlüyorlar...

Özlemek kimine göre sıcak bir havada ihtiyaç duyulan buz gibi bira, kimine göre sınav sonrası bir sigara kimine göre kutupta yaz, kimine göre de soğuktur... Son kısmı şeyimden uydurmuş olsam da bu kategoriye kendimi sokmalıyım. Özlem bana hep soğuk gelmiştir. Birini özlemek yağmurlu bir gündür. Birini özlemek yağmurlu bir günde dokunduğunuz buğulu cam gibi soğuktur. Birini özlemek ölmüşse daha zordur, ama her gün sağınızdan solunuzdan geçiyorsa bu daha da acıdır. Birini özlemek soğuktur çünkü ben soğuktan hiç haz etmem. Sevmem. Bana göre özlem sevmediğim her şeye benzetilebilir. Bazen hindistan cevizidir. Bazen balıktır. Bazen İsmail YK. Birini özlemekten nefret ediyorum. Çok üzülüyorum. Çok ağlıyorum. Şarkılar dinleyip içinden anlamlar çıkarıyorum. Sonra bestekara küfredip "ulan beni mi izliyorsun yazarken be" diye sitem ediyorum. Ben birini çok özlüyorum. Öyle özlüyorum ki bu özlem gerçekten çok soğuk... Üşüyorum lan!