Adı ne bilmiyorum karaladım sadece...

Herşeyi bildiğini sanma, bilmediğin çok şey var aslında…

İçimde o kadar büyük bir çığlıksın ki, dağlarda umarsızca uluyan kurtlara özenir oldum. Bir dolunay çıksa ve bağırsam istediğim kadar, kimsede dönüp yadırgamasa keşke. Bir yer bulmak istiyorum en yalnız kalacağım. Ve insanları düşünmeden paylaşabileceğim duygularımı. Ne dersin belki sende gelirsin. İnsanların düşüneceklerini umursamadan yaşarız birlikte…
Bana çok uzak olduğunun farkındayım. Dedim ya yanlış zamanda yanlış yerdeyiz. Sana söyleyemediğim duygularım artık damarlarımda gezinmekte. Bunlardan hiç haberin olmayacak. Ben senin için bestelerken şarkılarımı, sen orda bir yerde kendi kaderinle savaşıyor olacaksın. Filmlerle büyüyen bir nesle aşina olduğumdan, hep orda izlerdim bunları. Çocuk kıza aşıktır söyleyemez, ama kızda ona aşıkmış fark ettirmez. Filmin sonunda kavuşur ve yüzyılın aşkını yaşarlar. Nasıl çekildiklerini bildiğimden mi bilmiyorum ama pek inanmam ben filmlere. Hayatında yaşayamadıklarını filme aktarırlar diye düşünürüm hep senaristler hakkında. Gerçek olanını da görmedim aslında…
Sürekli yazasım ve söyleyesim var benim. Çıkıp bir tepeye dünyaya şarkılar söylemek istiyorum. Hiçbir şey için geç değil diyenlere inat çok geç olduğunu anlatan şarkılarım var benim. Notaları bile üzgün, bak onlarda aşk acısı çekiyorlar. Nasıl bir şey olduğunu da çözemedim aslında. Nerden gelip nereye gittiğini biliyorum sadece. Yaşadığın yer ve gezindiğin kaldırımlar ezberimde. Sana ulaşmanın bin bir çeşit yolunu da edinmişim. Ama ya tamamen kaybolursan diye tüm korkularım. İsmimin önüne sıfat koymadan benimle konuşman bile, hiç konuşmamandan daha iyi geliyor. Ama hep lanet ediyorum keşke başka yerde ve başka zamanda. Tanrı yazarken kaderlerimizi keşke kaysaydı eli ve sana çizseydi yolumu ya da seninkini bana. Günün birinde başarırsam bu denklemi çözmeyi önce dediğim o tepeye çıkacağım. Ve insanlardan özür dileyip şarkılar çalacağım. Sen yanımda oturup bana bakacaksın, bende şarabımdan bir yudum alacağım…